پایان نامه تاریخچة استفاده از حرکات ورزشی برای درمان

پایان نامه تاریخچة استفاده از حرکات ورزشی برای درمان

تاریخچة استفاده از حرکات ورزشی برای درمان:

انسانهای اولیه برای به دست آوردن غذا، لباس، مسکن و نیز برای مقابله با دشمن، ناچار به تلاش و کوشش گردیده است. غریزة طبیعی میل به زندگی، بشر را قادر به افزودن توانائیهای خود ساخته است، تا او بتواند رفته رفته به مهارتهائی دست یابد که برای محافظت از خود و مصون ماندن از شر دشمنان و حوادث و خطراتی که همواره زندگی او را تهددی می کردند، به آنها نیاز داشته است.

تنها پرورش قدرت فیزیکی و تواناییهای بدنی بود که می توانست انسانهای اولیه را از نظر امنیت به ادامه زندگی مطمئن سازد و از همین جاست که، افراد قبائل نخستین انسانی وجود کودکان قوی و با بنیه و چابک از موهبت و کودکان ضعیف و ناتوان و دارای ناهنجاریها و ناراحتیهای جسمانی را خطری برایگروه می پنداشتند، با این همه اعتبار و اهمیت بسیاری از انسان های روزگاران کهن برای قوای جسمانی و مهارت های بدنی و چابکی و چالاکی، به منظور مقابله با حیوانات درنده یا جنگ با دشمنان یا شکار و تهیه غذا، قایل بودند، آنان را از توجه به برخی دیگر از نیازهای بشری غافل نکرده بود.

نیازهای اساسی انسانهای اولیه آنها را وادار به تربیت قوای جسمانی و پرداختن به حرکات و فعالیتهای مختلف بدن نموده بود و همین امر سب سلامتی و نیرومندی جسمانی آنها و در نتیجه، بالا رفتن توان آنها در مقابل برخی ناراحتیهای جسمانی می گردید و عملاً آنها را در مقابل بسیاری از ناملایمات جسمی و روانی امروزی مصون می داشت.

سرزمین یونان که مهد و زادگاه اندیشه و علم و معرفت و فلسفه و فرهنگ مغرب زمین به شمار می رود، از نخستین سرزمینهای اروپایی بود که از نعمت تمدن برخوردار گردید. در دوران یونان باستان مردان به منزله سربازانی بودند که باید در برابر دشمنان از میهن و جان و مال اقوام خود پاسداری می کردند و هدف نهایی تربیت بدنی در این دوران نیز، پرورش مردان عمل و جنگ آوران میدان بود و از این رو توانایی بدن برای آنان امری حیاتی و اجتناب ناپذیر بود. ورزشهایی مانند: دو، کشتی، تیراندازی و ژیمناستیک از فعالیتهایی بودند که برای آمادگی رزمی یونانیان از اهمیت خاصی برخوردار بودند. ژیمناستیک، پایه و اساس فعالیتهای ورزشی کودکان نوآموزان بود و اولین فردی که این رشته را مورد توجه قرار داد. و به تعلیم و تعلم آن همت گماشت، هرودوت نام داشت. او یک سری از تمرینات منظم و هماهنگ را با توجه به قوانین و اصول هندسی تدوین کرد و برای رفع بعضی از ناهنجاریها و ضعفهای بدن جوانان و نوجوانان یونانی آن دوران به کاربرد. بعدها شاگردان او دنبال کار استاد خود را گرفته و به راهش ادامه دادند. تا آنجا که یکی از معروفترین شاگردان او به نام سقراط، که لقب پدر علم پزشکی نیز به او اختصاص دادر. در مورد حرکت و فعالیتهای بدنی و آثار مثبت آن در رشد طبیعی بدن و جلوگیری از بیماریها و ناهنجاریهای مختلف جسمانی، مطالب بسیار باارزش و مفیدی را بیان داشته است. او می گوید:«بیشترین خطر برای از بین رفتن قسمتهایی از عضلات بدن زمانی صورت می گیرد که افراد در اثر بیماری و نجوری از آن عضله ها استفاده نمی کنند و در اثر غیرفعال ماندن عضلات، آنها لاغر و کم توان می شوند».

سقراط راه رفتن را بسیار توصیه می کرد و می گفت که، راه رفتن می تواند موجب کاهش چاقی و جلوگیری از اضافه وزن شود. او تأکید می گرد که تمرین های سخت بدنی باید پس از یک دوره طولانی سخت، با احتیاط و به آرامی صورت گیرد.

در قرون وسطی و طی تسلط کلیسا بر زندگی مردم آن زمان، عقاید و اعتقاداتی بر اجتماع آن دوران تحمیل شد که با زندگی مادی مخالفت سرسختی داشت و آن را تقبیح می کرد و به ریاضت و زهد و تزکیه توصیه می نمود. و بدین طریق معتقد بودند که، تعالی روح به ارمغان خواهد آمد. به همین دلیل، پرورش و تربیت و تقویت بدن و جسم امری ناپسند و غیرالهی پنداشته شد و بدین سان، دور نگهداشتن جسم از بیماریها به کمک تمرینات ورزشی و پرداختن به فعالیتهای بدنی به دست فراموشی سپرده شد تا آنجا که ریاضت جسم که لاغری و ضعف را به دنبال داشت، مانند یکی از اصول تقدس فردی گسترش یافت. اعمالی چون: تحمل گرسنگی، سختی کشیدن، انجام کارهای طاقت فرسا، جای فعالیتهای مفید بدنی را که قبلاً توصیه می شد، بخود اختصاص دادند و فعالیتهای مناسب جسمانی که از دوران روم و یونان باستان در میان مردم رایج بود، به فراموشی سپرده شد. از آن پس، این طرز تفکر که انسان برای رنج کشیدن آفریده شده است، [1] حاکم بر جامعه بود و حتی استفاده از دارو برای کاهش درد و تسریع در بهبودی بیماران به میزان بسیار کمی تجویز و توصیه می شد.[2]

با شروع قرن چهاردهم و همزمان با دوره رنسانس، علاقه و توجه به فرهنگ و تمدن یونان و روم به طور مجدد نمایان شد و مسائل جدیدی که متناسب با آن دوره بود، رایج شد که بخشی از آنها از تمدن مشرق زمین گرفته شده است.

در طول دو قرن بعد از درک اهمیت ورزشهای درمانی، رشد و گسترش چشمگیری در چگونگی انواع مختلف شیوه های ورزش درمانی پدیدار شد. در قرن هفدهم فردریک هافمن[3] بیشترین تأثیر را بر کاردرمانی گذاشت. او معتقد بود که حرکت های روزمره زندگی از جمله: بریدن درخت، دوختن لباس و غیره خود نوعی تمرین به حساب می آیند و تا اندازه ای باعث افزایش قدرت و حفظ سلامتی می شوند. در ادامة فعالیتهای هافمن، نیکولاس آندره[4] تمرین هایی را برای اصلاح آسیب ها و انحرافات ستون مهره ها که باعث غیرطبیعی شدن آن قسمت از بدن می شوند، پیشنهاد کردکه مورد بررسی قرار گرفت. به دنبال اقدامات و فعالیتهای انجام شده دانشمند دیگری به نام دادلی سار جنت[5] در سال 1879 در دانشگاه هاروارد بخشی را به نام تربیت بدنی اصلاحی تأسیس کرد. هدف این بخش اصلاح پاره ای از آسیب دیده گی ها بود.

1- خلق الانسان فی کبد ...

2- کاشف، میرمحمد، تاریخ تربیت بدنی، انتشارات دانشگاه پیام نور ـ 1376، ص 27

[3] - Friedrich Hofman

[4] - Nicolas Andere

فهرست مطالب