مقاله مكانیزم‌های اضطراری تداوم دهنده درد نوروپاتیك

مقاله مكانیزم‌های اضطراری تداوم دهنده درد نوروپاتیك

آسیب عصبی باعث براه افتادن چرخه مرگ سلولی و یا پروسه‌های بقاء در سلول خواهد شد كه قدمتی در حدود 500 میلیون سال دارند. درك و احساس درد[1] كه در طی تكامل به عنوان پروسه‌ای مهم و ضروری حفظ می‌شود. اكثراً حتی بعد از آسیب سلولی نیز ادامه دارد. این هنگامی است كه درد به نظر دیگر هدف وفانكش واضحاً مفیدی ندارد. چرا بعضی از دردهای مزمن خصوصاً آنهایی كه همراه با عدم فعالیت درست عصبی هستند، بسیار سخت درمان می‌شوند؟ اگر بپذیریم كه سیستم اطلاع رسانی درك درد كه همراه آسیب‌های عصبی است یكی از خصوصیات بارز و حفظ شده برنامه بقاء سلول‌های عصبی است، پس عدم موفقیت ما در ریشه كن كردن این سیگنال نیز پذیرفته خواهد شد. به كلامی دیگر، هم آسیب عصبی و هم درمان دارویی‌ای كه بدنبال این آسیب انجام می‌شود، هر دو می‌توانند مكانیزم‌های اضطراری‌ای را فعال سازند كه انتقال عصبی را حفظ نموده، تداوم بخشیده و اكثراً به تمامی تلاش‌های انجام شده جهت بلوك انتقال این پیام‌ها و در نتیجه كاهش درد غلبه می‌كنند. حتی جدیدترین و پیشرفته‌ترین نتایج علم فارماكولوژی نیز هنگامی كه جهت سركوب و از بین بردن یك پیام درد بكار می‌روند، ممكن است باعث فعال شدن مكانیزم‌های اضطراری‌ای شوند كه در طی پروسه تحریك و پاسخ دچار تغییر، اصلاح و یا بهبود شده‌اند.

[1] - Nocieption

كانالهای VSCC در واقع كانال‌های یونی بسیار مهمی در غشاء سلولی پایانه‌های عصبی هستند. بدنبال دلولاریزاسیون، VSCC باز شده و به یون‌های كلسیم اجازه ورود به داخل پایانه عصبی را خواهد داد. ترشح نوروترنسمیترها (مانند گلوتامات) از پایانه پیش سیناپسی توسط ورود كلسیم از VSCC بداخل سلول تحریك می‌شود. در بین انواع كانال‌های VSCC كانالهای نوع N- و P- به نظر مهمترین نقش را در ترشح سریع نوروترنسمیترها ایفا می‌‌كنند. بلوك گیرنده‌های نوع N- در عصب پیش سیناپسی باعث كاهش ترشح نوروترنسمیتر شده و سیگنال درد را كاهش می‌دهد.

سرعت ایجاد سیگنال و روند تخلیه نورون‌ها روی میزان پاسخ دهی آنها به ترنسمیترهای مهاری تعیین كننده است.

اثر ضد مهاری وابسته به فعالیت در كانال‌های VSCC

در آزمایشگاه می‌توان با استفاده از یك پالس دپولاریزاسیون بطور كوتاهی بر اثر مهاری روی كانال‌های VSCC غلبه كرد. به تازگی این پدیدة‌ تجربی در شرایط فیزیولوژیك امتحان و مورد تأیید قرار گرفته است. Williams و همكاران نشان داده‌اند كه در نورون‌های كومیزژیك مغز قدامی[1] خوكچه هندی آثار مهاری اگونیستهای كولنیرژیك روی كانال‌های VSCC نوع N- در طی مجموعه‌ای از دپولاریزاسیون[2] به تعلیق در می‌آیند. این گروه (و همچنین Womack و Mc Cleskey) به این نتیجه رسیدند كه تغییر سرعت ایجاد سیگنال عصبی و روند تخلیه نورونی باعث تفاوت و تغییر در میزان و كیفیت پاسخدهی نورون‌ها به ترنسمیترهای مهاری می‌شود. هر دو گروه كشف كرده‌اند كه در گانگلیون ریشه پشتی (DRG)[3] دپولاریزاسیون‌هایی كه از نظر فیزیولوژیك مناسب باشد باعث ریكاوری نسبی كانال‌های VSCC كه توسط مخدرها بلوك شده‌اند خواهند شد. این فرار از آثار مهاری مخدرها در اثر دپولاریزاسیون كه در كانال‌های VSCC در DRG بررسی شده معمولاً به مدت چند صد میلی ثانیه طول می‌كشد.

[1] - Fore brain

[2] - Train of induced depolariztion

[3] - Dorsal root ganlion