تحقیق من ری (Man Ray)

من ری (Man Ray) را بشناسیم؟

من ری كیست؟ پاسخ به این پرسش آنقدرها هم ساده نیست. همگی ما این تجربه را داشته ایم كه در زندگی روزمره خود وقت و انرژی زیادی را صرف شناخت انسانهای اطرافمان كرده ایم و چه بسا در بسیاری موارد ناكام مانده ایم، حال اینكه این انسانها با ما همراه بوده اند و ارتباط مستقیمی بین ما و ایشان وجود داشته، ارتباطی زنده كه تا حدی تحت كنترل ما بوده ولی بازهم موفق نشده ایم تا شخصیت اطرافیانمان را آنطور كه باید و شاید بشناسیم.

حال چگونه ممكن است كه چنین خوش خیال باشیم و بپنداریم كه با بررسی چند تابلو و دیدن آثاری چند از یك هنرمند می توانیم به شناخت وی نائل آییم!

البته این یك نوع رهیافت در دنیای هنر است؛ می توانیم اصلاً به هنرمند توجه چندانی نكنیم و آثار وی را همچون موجوداتی مستقل و جاودان در نظر بگیریم وسعی كنیم با آنها همان ارتباطی را برقرار كنیم كه مثلاً با دوستمان برقرار می كنیم!

ولی آیا واقعاً همینطور است؟ آیا یك اثر هنری به جز آنچه به چشم می آید (در مورد هنرهای دیداری[1]) و یا شنیده می شود (در مورد هنرهای شنیداری[2]) هیچ چیز دیگری را نشان نمی دهد؟!

آیا به اصطلاح اثر هنری «از زیر بوته در آمده» است؟!

در یك ارتباط ساده با یك انسان، در همان مراحل اولیه سعی می كنیم تا در مورد او چیزهایی فراتر از بعد ظاهری او بدانیم.

من ری: تعالیم، الگوها، اهداف

“من ری” نقاش آمریكایی الاصل كه بیشتر عمر خود را در فرانسه (پاریس) گذراند را می توان یكی از پیشرویان در مكتب دادائیستی (Dadaism) و سورئالیستی (Surrealism) زمانه خویش (نیمه اول قرن بیستم) دانست.

وی متولد سال 1890 در ایالت فیلادلفیا (Philadelphia) در آمریكا است. خانواده وی در سال 1897 وقتی وی 7 ساله بود به نیویورك (New York) رفتند و “من ری” جوانی خویش را در این شهر گذراند.

از همان كودكی او استعداد و ذوق خویش را در زمینه هنری شناخته بود و به نقاشی و طراحی از غروب آفتاب گرفته تا نگاره های ژاپنی می پرداخت. او حتی از عكسهای روزنامه ها كه به صورت سیاه و سفید چاپ می شدند، نسخه برداری می كرد و به سلیقه خود آنها را رنگ می كرد. اطرافیان او را در باز نمایی موفق عكسها تشویق می‌كردند و در استفاده عجیب و غریب وی از رنگها اغلب ایرادهایی بر كار وی وارد می كردند.

“من ری” می گوید: «من همیشه اینطور احساس می كردم كه چون نسخه اصلی عكس چاپ شده، سیاه و سفید است پس حتماً می توانم آزادانه از تخیلم برای رنگ‌آمیزی آن استفاده كنم!»[1]

در دوران مدرسه اكثراً در مورد درس و مشق مدرسه ای غفلت می كرد، ولی در درس ادبیات انگلیسی هیچ مشكلی نداشت و اشعار زیادی می خواند و انشاهای زیبایی می نوشت. علاقه اصلی او به نقاشی بود كه اولیاء او را نگران كرده بود. پدر و مادر او نگران آینده او بودند و می ترسیدند كه فرزندشان بخواهد نقاش شود و‌ آیندة شغلی مناسبی نداشته باشد.

او در همین سالها به این نتیجه رسید كه هر چه چیزی مشكل تر باشد یا اصلاً غیرممكن، خواستنی تر است. این عقیده در طول زندگی وی بسیار به او كمك كرد و موجب پیشرفتهای بسیاری در كارش شد. از طرفی او عادت داشت كه برخلاف خواست خودش عمل كند!! و اگر از انجام كاری منصرف می شد تازه وقتی بود كه به خودش می آمد و از اول با قدرتی بیشتر و انگیزه ای مضاعف كار را شروع می كرد. این رویكرد در حوزه عكاسی كه البته موضوع مورد بحث ما نیست، مشهودتر است.

“من ری” در سال 1904 وارد دبیرستان شد. این مقطع تاثیری زیادی بر زندگی او گذاشت، چرا كه در دبیرستان دو معلم داشت كه یكی از آنها طراحی آزاد و دیگری طراحی مكانیك یا همان طراحی صنعتی تدریس می كردند.

در این كلاسها او در زمینه طراحی صنعتی و طراحی ساختمانی تبحر یافت. در بسیاری از كارهای او ردپایی از دست قوی و تكنیكی كه در این زمینه داست مشهود است برای نمونه به تصویر زیر (تصویر شماره 1) توجه كنید.

فهرست :

من ری را بشناسیم..................... 1

من ری: تعالیم، الگوها و اهداف........ 4

نقاش خوابها.......................... 12

  - طراحی از رویا.................... 12

  - از آنچه كه نمی توانم عكس بگیرم نقاشی می كنم!  31

سخن آخر.............................. 34

فهرست تصاویر......................... 35

منابع و ماخذ......................... 36