مقاله شباهت و تفاوت شیطانی

چکیده بخشهایی از متن:

همان گونه كه گفته شد فرآیند نامیدن در جهت هر چه دقیق كردن طبقه بدی هاست آنان كه به هم شبیه ترند در یك دسته قرار می‌گیرند و باز با لحاظ كردن مجدد شباهت های ریزتر، دسته هاو طبقات دیگر از این طبقه جدا می‌شوند اما این دقت تا كجا پیش می‌رود تا زمانی كه به خویش باز گردد یعنی به توده ای مملو از تفاوت ها نوعی بازگشت به تفاوت ها رسیدن به چیزهایی كه شبیه تر از خودبه خودند رسیدن به دنیای وانمایی ها. با شدت بخشیدن به فرآیند ها نامیدن به نوعی بی شكلی پیشینی و ما قبل طبقه بندی بر می گردیم.

تفاوت ها بر مبنای گون (مزیت) ساخته می‌شوند. هر تفاوتی نوعی جلوگیری از گول (فریب) و افتادن به دام این همانی و شباهت هاست. از این رو دو چیز شبیه به هم از آن جا كه در بردارنده تا گول (ضریب) بزرگ تری در همان انگاری آنها هستند در بردارنده تفاوتی بنیادی ترند.

نامیدن نوعی فرآیند همان انگاری است كه بر مبنای شباهت كار می‌كند، زیرا در حال هویت یابی و گنجاندن هر چیز تازه در حالی از پیش موجود از پیش مفروض است. نامیدن در پی بررسی این مطلب است كه این چیز به كدام طبقه یا گروه شبیه تر بوده و در چه دسته ای می گنجد. در برابر آن چه در نام گذاری اتفاق می افتد بر مبنای تفاوت و نیاز برای خلق دال های جدید است. هر چیزی و هر اتفاقی اتفای جدید و متفاوت از سایر اتفاق ها است كه مشابهی برای آن یافت نمی‌شود.

شباهت ها تنها بر مبنای تفاوت ها می توانند ساخته شوند حركت از شباهت به سوی تفاوت یا از تفاوت به سوی شباهت در كل حركتی به رروی دایره بازگشت جاویدان است . اصل قرار دادن هر یك به منزله نقطه شروعی برای حركت خطی در جهت رسین به دیگری افتادن در دام باز نمایی تاریخ فعلی یعنی به آن گونه ای است كه اتفاق می افتد.

...

جایگاه فوكو وبودریار

به طور مشهود نامیدن (فرآیندهای نامیدن) مبنای تحلیل فوكویی در آثار اولیه و موسوم به دیرینه شناسی او قرار می‌گیرند. فوكو از نامیده شدن هایی به نام های دیوانه، بیمار، میستریك، نا به هنجار و … یاد می‌كند. فوكو به دیرینه شناسی نامیدن هایی می پردازد چرا و چگونه دیوانگی مورد توجه قرار گرفت و چگونه گفتمان هایی در جهت پیگیری آن سامان یافتند. همان طوری كه می‌دانیم فوكو روش دیرینه شناسی را به نفع روش تبار شناسی به كنار می گذارد. تبار شناسی فوكویی ابزاری قوی تر در جهت ردیابی چنین فرایندهایی است با این تفاوت كه اولاً چنین فرایندهایی را دیگر صرفاً به اشكال گفتمانی مربوط ندانست بلكه آن را به سوی تن مارویت تن و بررسی سایر اشكال غیر گفتمانی كشاند. و ثانیاً پر رنگ كردن نقش رخ دادها و نگاه به آنها به مثابة آن چه یك فرآیند را بر می‌سازد.

...

نام گذاری و نامیدن

نیوتن قانون جاذبه را كشف كرد فلمینگ پنی سیلین را كشف كرد. رنسانس، انسان را كشف كرد روشنگری آزادی را كشف كرد، دكارت خودش را كشف كرداما پس نیوتن فلمینگ، رنسانس، روشنگری و دكارت را چه كسی كشف كرد؟ احتمالاً پدرها و مادرهایشان پدر و مادر نیوتن فلیمینگ و دكارت با اندكی تسامح اخلاقی و رفع بدبینی های متداول یافتی هستند؛ اما پدر و مادر روشنگری و رنسانس كیست كیست؟ آیا پنی سیلین فرزند فلمینگ و قانون جاذبه فرزند نیوتن و دكارت فرزند خویش است؟

نام گذاری تفریح خوبی است اما در مقابل آن نامیدن بازی كسل كننده ای است. نام گذاری عملی نو و منحصر به فرد سات در حالی كه نامیدن (نامیده شدن) حاصل تكرار است. نام گذاری در فضایی از تفاوت ها سر بر می آورد خود نوعی متفاوت سازی است ارائه دنیایی در وارنی تازه این تفاوت نه در ساخت نوشتاری و نه در ساخت گفتاری؛ بلكه در ساخت وجود مادی صورت می بندد. نام گذاری نوعی جعل است، جعل واژگانی برای هستی هایی كه هنوز توسط زبان كشف نشده اند. نوعی وارد ساختن اشیاء در عرصه بازی هستی ها است.

نام گذاری صرفاً بر اشیاء صورت نمی گیرد، بر حالات بر روحیات بر تمنیات بر انتزاعیات نیز صورت می بندد این نوع نام گذاری نوعی مادی سازی این تمایلات است. نوعی شی ای سازی زبانی كه ناگزیر اتفاق می افتد.