تحقیق مبنای قانون حوادث ناشی از عملیات ورزشی

تحقیق مبنای قانون حوادث ناشی از عملیات ورزشی

بند 3 ماده 59 مصوب 1370 اعمال زیر جرم محسوب نمی شود.

حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط بر آن كه سبب آن حوادث نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد و این مقررات هم با موازین شرعی مخالفت نداشته باشد.

با تصویب ماده 32 سال 1361 و نیز ماده 59 سال 1370 به هر حال بسیاری از معضلات و مشكلات ورزشكاران، مربیان و داوران را حل كرده است. گرچه برای تكمیل این بند و ماده نیاز به تحقیق و پژوهش بیشتر و تدوین و تصویب قوانین جدید و آیین نامه های اجرایی داریم اما فعلاً وجود این نص قانونی در رفع مشكلات و حوادث ناشی از ورزش كارسازی نسبی و مشكل گشای ورزشكاران، مربیان و مدیران و داوران بوده است. با شروط مقرر در قانون مذكور حوادث  ناشی از عملیات ورزشی را نمی توان جرم محسوب كرد زیرا اولاً هدف اساسی و اصلی عملیات ورزشی، پرداختن به امر ورزش به منظور تقویت جسم و روج در افراد كشور است نه اعمال مجرمانه و غیر قانونی.

ثانیا ً، رضای  قلبی و قصد طرفین برای فعالیت ورزشی كه در واقع با تراضی و موافقت هر دو ورزشكار عملیات ورزشی صورت گرفته و حالا صدماتی یا جراحاتی به یك طرف یا طرفین وارد شده.

ثالثاً، مقررات ورزشی و رعایت آن مقررات از جمله موانع سوء استفاده از قانون مذكور است. زیرا در مقررات و موازین ممنوعیت عملیات خطرناك و اعمال خلاف روحیات ورزش و جوانمردی و ذكر عناوین كلی دست داوران و مربیان را در تشخیص باز می گذارند تا بتوانند تصمیم منصفانه و عادلانه اتخاذ كنند.

4- زیرا اگر مطابق بند 3 ماده 59 مقنن كلیه حوادث ناشی از عملیات ورزشی را جرم می شناخت چه برابر مقررات و ضوابط و چه برخلاف آن قطعاً می توانست باعث عدم پیش رفت و توسعه ورزش باشد بنابراین جرم ندانستن عملیات ناشی از حوادث ورزشی وفق مادة قانونی مذكور یك نیاز و ضرورت اجتماعی وورزشی برای پیشبرد اهداف ورزش و ایجاد امنیت خاطر برای ورزشكاران، مربیان و داوران می باشد كه به ورزش مورد علاقه خود با اطمینان خاطر و آیین جوانمردانه بپردازد.

5- حال اگر فرض كنیم كه ورزشكاری می تواند با اجرای صحیح یك حركت ورزشی منطبق با رعایت اصول و موازین خاص آن ورزش صدمه مهمی به حریف خود بزند به طور مثال در كشتی یا بكس یا  فوتبال وارد كند و مصدوم نیز علیه حریف خود مبادرت به شكایت كند آیا دادگاه می تواند چنین ورزشكاری را كه اعمالش براساس موازین و مقررات ورزشی بوده  و مورد تایید خبرگان وكارشناسان و صاحب نظران آن ورزش خاص نیز بوده محكوم به مجازات های مختلف مانند قصاص، دیه یا تعزیر كند؟ مسلما پاسخ به این پرسش منفی است مگر آنكه قاضی بتواند سوء نیت ورزشكار مقابل را كه عامداً و قاصداً مرتكب ایراد صدمه شده است اثبات كند.

1- عملیات ورزشی توسط ورزشكاران در مكان و زمان

2- ورزشی بودن عمل

آنچه در بررسی برخورد با حدوث صدمات ناشی از ورزش برای مسؤولان و كارشناسان و حتی محاكم و دادگاه ها اهمیت دارد ورزشی بودن عمل است با رعایت مقررات ویژه آن ورزش یعنی بایستی عمل ورزش و توسط ورزشكاران انجام گرفته باشد