مقاله عشق در جامعه امروزی

بررسی عشق در جامعه امروزی

قسمتهایی از متن:

امروز یکی از خلاهایی که در دنیای اروپا و آمریکا وجود دارد خلا عشق است. در کلمات دانشمندان اروپایی زیاد این نکته به چشم می خورد که اولین قربانی آزادی و بی بند و باری امروز زنان و مردان، عشق و شور و احساسات بسیار شدید و عالی است. در جسمانی امروز هرگز عشق هایی از نوع عشق های شرقی از قبیل عشق های مجنون و لیلی، و خسرو شیرین رشد و نمو نمی کند.

از این داستانها می توان فهمید که زن بر اثر دور نگه داشتن خود از دسترس مرد تا کجا پایه خود را بالا برده است و تا چه حد سرنیاز مرد را به آستان خود فرود آورده است! قطعاً درک زن این حقیقت را در تمایل او و به پوشش بدن خود و مخفی کردن خود به صورت یک راز تاثیر فراوان داشته است.

مولوی، عارف نازک اندیش و دوربین خودمان مثلی بسیار عالی در این زمینه می آورد. اول درباره تسلط معنوی زن بر مرد سخن می گوید، آن گاه راجع به تاثیر حریم و حائل میان زن و مرد در افزایش قدرت و معصومیت زن و در بالا بردن مقام او در گداختن مرد در آتش عشق و سوز مثل لطیفی می آورد: آن ها را به آب و آتش تشبیه می کند می گوید مثل مرد مثل آب است و مثل زن مثل آتش، اگر حائل از میان آب و آتش برداشته شود آب بر آتش غلبه می کند و آن را خاموش می سازد. اما اگر حائل و حاجبی میان آن دو برقرار باشد مثل این که آب را در دیگی قرار دهند و آتش در زیر آن دیگ روشن کنند آن وقت است که آتش آب را تحت تاثیر خود قرار می دهد. اندک اندک او را گرم می کند و احیاناً جوشش و غلیان در او به وجود می آورد، تا آن جا که سراسر وجود او را تبدیل به بخار می سازد. ...

...

شهادت اشك:

زبان عشق، زبان اشک است. زبان ظاهری حقیر تر از آن است که بتواند حقایق عشق را بیان کند. توان توصیف معشوق را ندارد. چه زبانی صادق تر و زلال تر و بی ریا تر از زبانی که کلماتش، نه لفظ است و نه خط، اشک است. و هر عبارتش ناله ای، ضجه ای دردی، فریاد عاشقانه شوقی! مگر چشم از زبان صادق تر سخن نمی گوید؟ مگر نه اشک، زیباترین شعر و بی تابترین عشق و گدازانترین ایمان و داغ تری اشتیاق و تب دارترین احساس و خالص ترین گفتن و لطیف ترین دوست داشتن است که همه در کوره یک دل، به هم آمیخته و خوب شده اند و تبدیل به قطره ای گرم شده اند به نام اشک؟

گریستن یعنی تجلی طبیعی یک احساس، حالتی جبری و فطری از یک عشق، یک رنج یک شوق یا اندوه.

اشک که می بارد و ناله که بر می آید و گریه که اندک اندک در دل می رود و ناگهان در گلو گیر می کند و راه نفس را می بندد، این زبان صادق و عاشق یک انسان است.

کسیکه عاشق است و از معشوقش دور افتاده است و یا عزادار است و مرگ عزیزی قلبش را می سوزاند، می گرید، غمگین است و هرگاه دلش یاد او می کند و زبانش سخن از او می گوید، روحش آتش می گیرد و چهره اش برمی افروزد و چشمش نیز با او همدردی می کند. یعنی اشک می ریزد، اشک می جوشد و این حالات همه نشانه های لطیف و صریح ایمان عمیق و عشق راستین اویند.

اما باید به این نکته توجه داشت که گریه ای که تعمد و آگاهی و شناخت محبوب یا فهمیدن و حس کردن ایمان را به همراه نداشته باشد، کاری است که فقط به درد شستشوی چشم از گرد و غبار خیابان به کار می رود. فراموش نکنیم: یکی از نخستین کسانی که بر سرگذشت حسین (ع) گریست، عمر سعد بود و نخستین کسی که بر این گریه حسین (ع) ملامت کرد، زینب بزرگ بود.

تفاوت و شباهت عشق حقیقی و مجازی:

عشق حقیقی و عشق مجازی، در یک چیز مشترکند که عبارت از کشش به سوی معشوق باشد، اما در یک چیز هم از هم متمایزند که فرق عمده بین آن دو محسوب می شود و آن عبارت از اشباع و عدم اشباع عاشق از معشوق است. ...

...