قسمتهایی از متن:

بخش اول ـ  اپیدمیولوژی بالینی و كنترل بروسلوز

الف ـ  مقدمه و معرفی بیماری

1 ـ  تعریف و اهمیت بهداشتی

          بروسلوز، یكی از بیماریهای مشترك  بین انسان و حیوانات (زئونوز) است كه به صورت حاد، تحت حاد یا مزمن، عارض میشود و در حیوانات، بیشتر موجب گرفتاری دستگاه  تناسلی ادراری و در انسان، معمولا باعث ایجاد تب، تعریق، ضعف و بیحالی و كاهش وزن ، میگردد و زیان های اقتصادی ناشی از آن را میتوان بشرح زیر، خلاصه كرد:

 1 ) در اثر سقط  بره ها و گوساله ها از جمعیت این حیوانات كاسته، میشود و نهایتا، موجب كاهش شیر و گوشت مورد نیاز مملكت میگردد.

 2 ) گوساله ها و بره های نارسی كه زنده متولد میشوند در آینده، حیوانات ضعیف، كم شیرو كم گوشتی را تشكیل خواهند داد.

3 ) دام های آلوده، دچار كاهش وزن و كاهش شیر میگردند و از این طریق نیز بر اقتصاد جامعه زیانهائی وارد میشود.

4 ) هرچه شیوع بیماری در بین دام ها بیشتر باشد انسان های بیشتری را آلوده نموده واز طریق تحمیل مخارج درمان، و از كار انداختن نیرو و توان دامداران و كشاورزان ، زیان های فراوانی را به بار می آورد.

 5 ) بدون شك زیان های اقتصادی برای كشورهای درحال توسعه،  زیانهای سیاسی و وابستگی به كشورهای استثمارگر و فرصت طلب، را در پی خواهد داشت و آنان را از فرهنگ اصیل خود دور خواهد كرد.

          شایان ذكر است كه این روز ها كه بحث جنگ بیولوژیك (Bioterrorism) ، بسیار قوت گرفته است از بروسلا ها و مخصوصا گونه های ملیتنسیس و سوئیس، به عنوان جنگ افزار های بیولوژیك  (Biowarfare) بالقوه، یاد میشود. ولی اینكه آیا عملا چنین سلاحی تا به حال علیه انسان ها استفاده شده است یا خیر، مشخص نمی باشد ولی با این وجود ممكن است بیوتروریست ها بروسلاها را از طریق افشانه (آئروسل) آلوده كردن غذا ها و آب، منتشر كنند. ...

...

اپیدمیولوژی بروسلوز در بین اطفال ایرانی

          اینكه بعضی از پژوهشگران غربی، گزارش نموده اند بروسلوز دراطفال، شایع نمی باشد شاید در شرایطی كه آنها بررسی كرده اند صحیح باشد زیرا مثلا كل بیماران مبتلا به بروسلوز كشور آمریكا در طول سال به 100 مورد هم نمیرسد. آنهم بیشتر در كارگران كشتارگاه ها و كشاورزان، یعنی مستقیما در رابطه با مشاغل كارگری، عارض میگردد و مسلما اگر كودكان، خیلی كمتر از بزرگسالان، گرفتار میشوند به خاطر اینست كه به اقتضای سن و شرایط  اجتماعیشان، كارگر كشتارگاه، دامدار و000 نمیباشند ولی برعكس، در روستاها و ایلات و عشایر ما كودكان، از بدو تولد و بلكه از ابتدای حیات جنینی خود در تماس با، دامهای آلوده، محصولات دامی خام و وسایل كشاورزی میباشند. اگر چادرنشین باشند فاصله زیادی بین چادر خود و آغل گوسفندانشان وجود ندارد و اگر روستائی باشند درهمان خانه ای كه خودشان زندگی میكنند اصطبلی را هم به حیواناتشان اختصاص داده اند و كودكان، علاوه براینكه در دوران شیرخوارگی، ممكن است از شیر و سایر لبنیات خام، تغذیه شوند پس از اینكه به راه افتادند نیز بعنوان تفریح و سرگرمی، شیر دام ها را كف دست خود و یا داخل ظرفی دوشیده و می آشامند و علاوه بر آن در موقع زایمان دامها نوزاد آنها را آغوش، گرفته می بوسند و نوازش مینمایند و لذا در تماس نزدیكی با ترشحات رحمی آلوده، میباشند و مثانه دامهای ذبح شده، گاهی بهترین اسباب بازی آنها را تشكیل میدهد، به این ترتیب كه پس ازخارج كردن مثانه از شكم حیوان ذبح شده، یكی از حالبها و دهانه خروجی مثانه را می بندند و از حالب دیگر با دهان به داخل آن میدمند و بعنوان بادكنك، از آن استفاده مینمایند و علیرغم منع مذهبی خوردن بیضه حیوانات (دنبلان) روستائیان و حتی بسیاری از ساكنین شهرها دنبلان را كباب نموده و به كودكانی كه دچار شب ادراری هستند می خورانند و طبیعی است كه در صورت آلوده بودن دنبلان و عدم طبخ كامل آن هم در اثر تماس و هم بعد از خوردن، میتواند آلوده كننده واقع شود. ....

....