تعدیل كننده‌های رابطه بین آموزش مادر و تماشای تلویزیون توسط بچه‌ها 26 ص

تعدیل كننده‌های رابطه بین آموزش مادر و تماشای تلویزیون توسط بچه‌ها 26 ص

مقدمه

ساعات زیاد تماشای تلویزیون توسط بچه‌ها با دامنه اثرات بهداشتی و اجتماعی منفی مثل رفتار پرخاشگرانه، موفقیت كم در مدرسه، مشكلات اجتماعی، بهداشت فردی ضعیف، مصرف نوشیدنی و تنقلات پر انرژی، مصرف پایین میوه، فقدان شركت در فعالیت‌های بدنی سازمان یافته و چاقی رابطه دارد. در تلاش برای كاهش چنین اثرات منفی، پیشنهاد شده كه والدین باید میزان زمان تماشای تلویزیون كودكان را محدود كنند. اما در این توصیه‌ها، برای مثال سطح آموزش توسط مادر ارتباط معكوس با تماشای تلویزیون كودك دارد.

همچنین به نظر می‌رسد آموزش توسط مادر با جنبه‌های خاص محیط تلویزیون خانواده در رابطه است. مدل اكولوژیك اجتماعی كه توسط دیوسیون و بریچ ارائه شده، یك قالب مفید برای تحقیق اثرات روی رفتارهای مرتبط با بهداشت، مثل تماشای تلویزیون فراهم می‌كند. بنابراین مدل، محیط تلویزیونی خانواده، می‌تواند هم محیط فیزیكی و هم محیط اجتماعی را در خانه دربر بگیرد (تعداد و محل تلویزیون‌ها : فیزیكی، قواعد و تجارب مرتبط با تماشای تلویزیون : اجتماعی). آموزش مادر ارتباط معكوس دارد با كودكی كه در اتاق خوابش دارای تلویزیون است و همچنین در ارتباط مثبت با توجه والدین در مورد میزان زمان تماشای تلویزیون توسط كودك خواهد بود. به علاوه، جنبه‌های محیط تلویزیونی خانواده، مثل تعداد خانواده‌هایی كه با هم تلویزیون می‌بینند، تماشای تلویزیون حین صرف غذا، عادت‌های تلویزیون دیدن والدین و داشتن تلویزیون در اتاق خواب كودك نیز با زمان تماشای تلویزیون توسط كودك در رابطه است.

این تحقیق با هدف توسعه در كی بیشتر از رابطه بین آموزش مادر، محیط تلویزیونی خانواده و زمان تلویزیون دیدن كودكان می‌باشد. به ویژه جنبه‌های محیط تلویزیونی خانواده كه می‌تواند رابطه بین آموزش مادر و زمان تماشای تلویزیون كودك را تعدیل كند. با توسعه دركی از تعدیل كننده‌های بالقوه، ما بهتر قادر به متناسب كردن مداخله هدفمند مادران با سطوح آموزش كمتر هستیم كه هدف آنها كاهش تماشای تلویزیون و تبعات مربوط به آن می‌باشد.

روش‌

نمونه

این نمونه متشكل از 1484 خانواده در تحقیق بهداشت، خوراك و بازی است كه از سال 2002 تا 2003 انجام شد. این تحقیق از یك تكنیك نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده برای انتخاب مدارس و شركت در تحقیق استفاده كرد. همه مدارس ابتدایی دولتی و كاتولیك در حومة ملبورن، استرالیا، با ثبت نامی فراتر از 200 دانش آموز به دو حالت اجتماعی اقتصادی كیفی (SES) با كمك اداره شاخص‌های اجتماعی اقتصادی آماری استرالیا طبقه بندی شدند. به منظور اطمینان از ارائه از یك گسترش گروه‌های SES، مدارس به سه دسته بالاترین، متوسط  و پایین ترین (پنج قسمت) در نمونه گیری تقسیم شدند (مدارس در بخش دوم و چهارم از پنج قسمت مستثنی شدند).
 13 مدرسه از هر یك از این سه دستة پنج تایی، شامل گروههای پنج تایی بودند كه به صورت تصادفی متناسب با اندازه دانش آموزان مدرسه 24 مدرسه (9 بالا، 7 متوسط و 8 پایین در مدارس ناحیه SES) با شركت كردن در آزمایش موافقت كردند. همه خانواده‌های بچه‌های كلاس اول و خانواده‌های بچه‌های كلاس 5 و 6 (میانگین سنی 11 سال) در 17 تا از 24 مدرسه به مشاركت دعوت شدند. (تحقیق 2 در ابتدا تحقیقی از سن ورود به مدرسه بود. خوشبختانه، در سال‌های 5 و 6، بچه‌ها در جمع آوری داده‌های سال 2003 بودند. 17 مدرسه كه از آنها كودكان با سن بالاتر در برگرفته می‌شوند توزیع یكنواختی در گروه‌های SES، بالا، متوسط و پایین داشتند)

این تحقیق تأیید قومیت‌ها را از كمیت قومیت‌های بشری دانشگاه Deakin، وزارت آموزش و پرورش و اداره آموزش كاتولیك بدست آورد. تحت راهنماییهای قومیتی موجود، جستجوی رضایت كتبی والدین برای مشاركت كودكان لازم بود و اطلاعاتی از كسانی كه جوابی نداده بودند ارزیابی شد. رضایت نامه‌های كتبی والدین برای 1562 كودك دریافت شد (%24 پاسخ دهندگان). هیچ تحرك اجتماعی اقتصادی در سطح ناحیه در میزان پاسخ‌ها یافت نشد (%41 پاسخ‌ها در بالا، %39 در متوسط و %48 در پایین در مدارس ناحیه SES). بنابر استقلال ناكامل و داده‌های متغیر وابسته، 78 كودك از تحلیل‌های این مقاله مستثنی شوند.

معیارها

همه داده‌ها برای پرسش نامه‌هایی كه در منزل پر شده بود، فراهم شد. پاسخ دهنده‌ها اطلاعاتی به مورد خودشان فراهم كردند كه در آن سطح بالاترین شریكانشان در مدرسه فراهم آمد. شش گزینه پاسخ در سه سطح آموزشی جا گرفت: دبستان و پیش دبستانی، مدرسه راهنمایی و دبیرستان و پس از دبیرستان. بر اساس جنسیت گزارش شده، پاسخ دهنده و آموزش مادر بدست آمد.

پاسخ دهنده‌ها زمانی را كه كودكانشان صرف تماشای تلویزیون می‌كنند در روزهای كاری و آخر هفته از 5 تا 6 ساعت گزارش كردند. برآوردهای مدرسه – روز در 5 ضرب شد و برآوردهای آخر هفته در 2 ضرب شده و كل آنها جمع شد و به 7 تقسیم شد تا زمان میانگین تماشای تلویزیون بدست آید (دقیقه به روز) كه انحراف نسبتاً مثبتی داشت (انحراف : 93%). همبستگی‌های درون كلاسی (ICC) و درصد توافق برای دستیابی به اعتماد پذیری آزمون – باز آزمون استفاده شد. برای متغیرهای وابسته، ICC بالای 75% به عنوان شاخص برای اعتماد عالی در نظر گرفته شد. ICC بین 4/0 و 75/0 اعتماد پذیری متوسط تا خوب در نظر گرفته شد و ICC زیر 4/0 اعتماد پذیری ضعیف لحاظ شد.

برای متغیرهای مستقل، مقادیر درصد توافق بالای %66 متوسط در نظر گرفته شد ICC نشان داد كه این معیار در مدیریت تكرارها قابل اعتماد است.

(78/0 = ICC، بازه اطمینان %95 ، 84/0 -69/0 = [CL]، P<0/001) پاسخ دهنده‌ها به 11 قسمت پاسخ دادند (با ارزیابی 21 متعال كننده) كه اطلاعاتی از محیط تماشای تلویزیون خانواده را فراهم می‌كرد. این بخش‌ها بر اساس یك قالب اكولوژیك اجتماعی توسعه یافت تا با عواملی چون تجارب تماشای تلویزیونی خانواده، قوانین تلویزیونی خانواده، مدلسازی والدین، تقسیم وظایف و دسترسی به پیگرد ثابت در خانه هماهنگ شدند. دو بخش مثل هم در مدرسه میزان توجه پاسخ دهنده‌ها به تماشای تلویزیون و میزان زمانی كه صرف تماشای تلویزیون می‌كنند، پرسیده شد (اصلاً، یك ذره، كمی، خیلی). با سطح آموزش، بنا به جنسیت پاسخ دهنده، سطح مادرانة دقت در تماشای تلویزیون كودك بدست آمد. 20 قسمت دیگر در جدول 1 آمده است برخی از این بخش‌ها توسعه یافتند و اعتماد پذیری به عنوان بخشی از تحقیق قبلی بررسی شد و برای كاربرد در این تحقیق اصلاح شد. هر 22 بخش تحت آزمایش اعتماد پذیری آزمون – بازآزمون قرار گرفتند. بنابر زمان مورد نیاز برای تكمیل كل پرسش نامه، پرسش نامه اولیه در بازآزمون به دو بخش تقسیم شده و زیر نمونه‌های مجزا از نمونه اصلی بدست آمد و درخواست شد تا نیمی از تحقیق دو هفته‌ای بعد از تكمیل پرسشنامه اولیه (كامل) تكمیل شود. یك زیر نمونه از 137 والدین نیمه اول پرسشنامه اولیه را در زمان ثانویه تكمیل كردند و یك زیر نمونه تصادفی از 39 والدین نیمه دوم پرسشنامه اولیه را در زمان ثانویه تكمیل كردند.

جدول 1 : مواردی كه برای ارزیابی محیط تلویزیونی خانوادگی به كار می‌روند (میانجی‌های بالقوه)