اضطراب خود را دور بریزیم 23 ص

اضطراب خود را دور بریزیم 23 ص

مقدمه :

هر فردی در زندگی خود فشار روانی را تجربه كرده است، از مهندس عمران گرفته تا یك دانشجوی زبان یا مدیر بلند پرواز یك شركت تجاری یا یك مادرعامی. انسان در سراسر تاریخ ؛ فشار روانی را تجربه كرده است، در حقیقت فشار روانی بخش جدایی ناپذیر زندگی آدمی است كه در خلال قرن ها در آینه هنر و ادبیات به تصویر كشیده شده است.

گسترش فشار روانی در جامعه به شیوه های گوناگون در گفتار ما جلوه گر می شود، شما ممكن است بگویید احساس كوفتگی، فرسودگی، فشار، تنش، وحشت زدگی، سستی و نگرانی می كنند، این عبارتها همگی حكایت از آن دارند كه فشار روانی و اضطراب در زندگی همه ما وجود دارد.

فشار روانی اغلب بخشی از زندگی روزانه است انسان می تواند به خوبی با آن كنار بیاید. بسیاری از افراد با مشكلاتی مانند اضطراب، هراس، دلهره های توانكاه، عدم اعتماد به نفس، مشكلات زناشویی، اختلاف خانوادگی، مشكلات تحصیلی و برنامه ریزی و... دسته پنجه نرم می كنند. در صورت تداوم و شدت گرفتن این فشارهای روانی ممكن است افراد نیاز به كمك حرفه ای داشته باشند. غالبایك پزشك عمومی از عهده اینكاربر میاید.

اضطراب چیست

ذهن و روان ما انسانها همواره گوش به زنگ علائم خطر است كه پیرامون ما وجود دارند بعد از وقوع رخدادهای نا خوشایند یا آسیب زننده به ما آگهی می دهند.

اضطراب عبارتست از ترس از یك عامل ناشناخته و نامعلوم كه موجب پریشانی فكر و گاه بروز علایم احساس خطر از جمله تپش قلب و رنگ پریدگی نیز می شود. بنابراین در فرآیند اضطراب بر خلاف ترس طبیعی و واقعی یك عامل حقیقی ترس آور یا خطر ناك یا آسیب زننده وجود ندارد بلكه فقط به طور خودكار ذهن آدمی دچار احساس خطر می شود. حالت اضطراب غالبا در هنگام شب تشدید می شود و فرد را از خوابیدن باز می دارد و شاید بدین علت كه در شب به علت تاریكی خود بخود ذهن انسان حساس تر و حواس او تیز تر می شوند و لذا مغز آمادگی بیشتری برای تولید فرآیند احساس خطر پیدا می كند.

نگرانی را می توان یك حالت مزمن و منتشر به شمار آورد كه پیش درآمد اضطراب است. هر گاه ذهن ما در اثر تنشهای روانی و استرسهای عصبی و حوادث نا خوشایند و ناگواری كه در زندگی مكررا برایمان رخ می دهد از روال عادی خارج شودو حساسیت بیش از حد به رخدادهای آتی و احتمالی پیدا نماید، دچار اضطراب می شویم و كم كم به حالتی می رسیم كه فكرمان فقط بر اتفاقات ناگوار یا بیماریهای لا علاج و كشنده گواهی می دهد و آرامش و امنیت در این میان گم و فراموش می شود. هرچه بیشتر نگران می شویم بیشتر احساسهای خطر و هراس به سراغمان می آید و در نتیجه بیشتر در جهت افكار مضطربانه می اندیشیم. در گفته های بزرگان می بینیم كه نگرانی به ندرت به آدمی كمك كرده است، حتی در همان موارد اندك نیز كه ترس ما بی مورد نبوده نگرانی پیشاپیش مدد چندانی نتوانسته بكند. فیلسوف بزرگ فرانسوی مونتین در این زمینه

 بیان كرده است:( زندگی من سرشار از نگون بختی ها و بد اقبالی های دهشتناكی بود كه غالب آنها هرگز اتفاق نیفتاد! )

نگرانی برای ما مضر است

نگران بودن از حوادث نا خوشایند یا خطرناكی كه احنمال دارد به وقوع بپیوندند و هنوز در محیط پیرامون ما نمود ندارد نه تنها برای روح و جسم ما مضر و آسیب زننده است بلكه وقت و انرژی ما را نیز هدر می دهد و آثار سوء بر تن و روان ما می گذارد.

اثرات مخرب بر احساسات

- احساس گیجی منگی و سر در گمی می كنید.

- بیش از حد احساسات شما گوش به زنگ نشانه های یا دردهای جسمانی می شوند و احساس ترس منتشر، وجودتان را فرا می گیرد.

- احساس تسلیم و ناتوانی می كنید و قدرت مقابله با مشكلات یا بیماریها را در خود نمی بینید.

- احساس مرگ قریب الوقوع به علتی نا معلوم در وجودتان رخنه می كند.

اثرات مخرب بر جسم

- قادر به آرامش و خواب راحت نیستید.

- احساس خستگی و كوبیدگی و ضعف جسمانی دارید.

- تنیده و برانگیخته هستید

- سر درد، درد قفسه سینه درد پا یا دست، درد شكم، سوء هاضمه و كم اشتهایی به سراغتان می آید.

نگرانی به چه دردی می خورد

امروزه واقعا این سئوال مطرح می شود كه نگرانی با شیوع فراوان آیا واقعا اثر سودمندی دارد. یكی از دلایل دشواری غلبه بر احساس نگرانی آنست كه سوء ظن پنهانی و پیگیر ناشی از آن در پاره ای موارد به نفع انسان تمام می شود و لذا چشم پوشی از این سوء ظن یا بدبینی متعارف و عادتی آسان نیست حتی اگر بارها و بارها به خود یا دیگران بگوییم، نگرانی فایده ای ندارد، یا نگران بودن تو را به جایی نمی رساند باز نمی توانی بطور كامل این حس قوی و ریشه دار را از مخیله خود بزداییم.

نگرانی : یك اعلام خطر طبیعی

- نگرانی می تواند انسان را از یك اختلال یا یك رخداد غیر طبیعی آگاه سازد. مثلا شدت یافتن یا به درازا كشیدن سرفه های مزمن می تواند آدمی را به فكر اختلالات شدید ریوی یا سرطان ریه متوجه سازد